De voedingsindustrie kiest bewust voor de verslavende combinatie suiker en vet waardoor de consument steeds meer eet en dientengevolge hun omzet stijgt. Overgewicht bij kinderen en volwassenen is er het gevolg van, maar ook het risico op suikerziekte, hersenziekten en Alzheimer wordt er door verhoogd. Wij hebben al erg lang het vermoeden dat deze combinatie vernietigend werkt op de gezondheid en bewust uit winstbejag wordt toegepast, maar onze mening werd als overdreven bestempeld. Nu bevestigen neurologen dat witte suiker de kwetsbare hersenen aantast en een spoor van vernieling nalaat.
Het verschil tussen suiker en natuurlijke suiker
Als we het hier over suiker hebben, bedoelen we de uit riet of biet geïsoleerde suiker afkomstig uit de suikerfabriek en die bekend staat als ‘witte suiker’ hoewel suiker in alle gewenste kleuren en structuren verkrijgbaar is. Deze slechte suiker wordt ook ‘toegevoegde suiker’ genoemd. Onder natuurlijke suiker verstaan we de suiker die deel uitmaakt van een voedingsmiddel zoals de suiker in een banaan, druif, appel, honing of siroop. Het is vreemd dat onderzoekers dit verschil niet maken en beweren dat natuurlijke suikers niet bestaan. Het is inderdaad een feit dat de suiker (koolhydraat) tijdens het isoleren en raffineren niet van structuur verandert. Het verschil tussen beide ligt in de omstandigheden waarin deze koolhydraten zich bevinden. Wij leggen bewust het accent op het verschil tussen witte suiker (industriesuiker) en natuurlijke suiker. Witte suiker is een geïsoleerd product dat geen enkele andere stof bevat. Het grote probleem is dat deze suiker lichaamsvreemd is, gesplitst wordt tot enkelvoudige suiker en zo betrokken blijft bij een groot aantal fysiologische processen. Witte suiker beïnvloedt de bloedsuikerspiegel, de insulineproductie en kan omgezet worden in vet als men er meer van binnen krijgt dan nodig is. Witte suiker is hoog geconcentreerd (100%), zorgt voor chaos in ons lichaam en gaat op zoek naar zijn ontbrekende hulpstoffen zoals vitaminen en mineralen. Terecht wordt witte suiker daarom een vitamine- en mineralenrover genoemd.
Verslavend effect
Ons eetgedrag wordt voor een groot deel bepaald door het honger- en het verzadigingsmechanisme. Omdat voedsel nodig is om in leven te blijven, beschikken wij over een instinctieve drang naar voedsel met een ingebouwd beloningsmechanisme. De hoog geconcentreerde witte suiker zonder hulpstoffen veroorzaakt een kettingreactie in het beloningssysteem van de hersenen. Al bij de eerste aanraking van witte suiker met de smaakpapillen op de tong, worden er signalen naar de hersenen gestuurd om het beloningscentrum te activeren. Hetzelfde gebeurt als we een snoepje in de mond steken, iets eten waarin zoetstof zit verwerkt of in een sappige appel bijten. De smaakreceptoren op de tong kennen alleen de zoete smaak als signaal. Hierdoor komt er dopamine vrij en dat zorgt voor een prettig gevoel. Witte suiker activeert door zijn hoge concentratie de dopaminehuishouding. We moeten dit als een verstoring zien die aan de basis ligt van de suikerverslaving. Zoals algemeen bekend voeden de hersenen zich met suiker, maar door de ontbrekende elementen bij witte suiker is dit minderwaardig voedsel en daardoor ontstaat er behoefte aan meer suiker. Alleen natuurlijke suikers in combinatie met vitaminen, mineralen en andere stoffen zijn in staat om de hersenen, het zenuwstelsel en de spieren te voeden. Trouwens, de reguliere voedingsleer zegt ons dat we vooral veel koolhydraat nodig hebben. De drang naar zoet ligt in onze natuur (DNA) en dat is niet vreemd omdat we ondanks onze evolutie nog steeds fructivoren (vruchteneters) zijn. Vruchten zijn rijk aan natuurlijke suikers. De zoete smaak staat centraal in ons voedingspatroon. Pas in de negentiende eeuw zijn de eerste suikerfabrieken in Europa opgericht. Met witte suiker houden we ons lichaam voor de gek. Onderzoekers beweren dat witte suiker reageert op dezelfde gebieden als bij het gebruik van drugs.
Gevolgen zijn te lang onderschat
Het isoleren van suiker uit biet en riet mag dan een fantastische ontdekking zijn, de gevolgen zijn vreselijk en te lang onderschat. Wetenschappers menen over het bewijs te beschikken dat er een verband is tussen de consumptie van witte suiker o.a. in snoep, frisdrank, chocolade, gebak, zoete voedingsproducten enz. en de sterke toename van psychische en psychiatrische stoornissen. Er is een direct verband tussen het consumeren van witte suiker en depressie, angststoornissen, hyperactiviteit, agressiviteit, gedragsstoornissen enz. Er wordt gewezen op de toename van Alzheimer en andere vormen van dementie en het hoge gebruik van witte suiker, m.a.w. witte suiker werkt vernietigend op de hersenen en het zenuwstelsel. Het massaal gebruik van suiker verhoogt het risico op stressgevoeligheid terwijl juist dan de behoefte aan suiker stijgt als voedsel voor de uitgeputte hersenen en zenuwen. Uiteraard is de ernst afhankelijk van de hoeveelheid suiker en de vatbaarheid. Mensen met een sterk zenuwstelsel of die veel bewegen of sporten, zullen daar minder last van hebben.
Aparte hersencircuits
Eindelijk begint men in te zien dat witte suiker wel degelijk ‘het zoete vergif’ is. Het is vooral de combinatie van suiker met vet die bijzonder verslavend werkt. Onderzoekers gaan er vanuit dat witte suiker en vet aparte hersencircuits activeren en dat beide elkaar negatief beïnvloeden en versterken. De combinatie suiker en vet leidt bovendien tot verandering in de stofwisseling waardoor men ongevoelig wordt voor insuline. Dat is een voorstadium van suikerziekte. Verder is er een negatieve invloed op de werking van de lever en een verminderde activiteit in het serotoninesysteem ter hoogte van de hypothalamus in de hersenen. Serotonine activeert de eetlust, vandaar dat voedingsfabrikanten deze suiker-vetcombinatie graag toepassen. De klanten geven er de voorkeur aan, waardoor men onbewust steeds meer consumeert. Deze combinatie zorgt ervoor dat de consument zijn hongergevoel moeilijk onder controle houdt. Het vet slaat zich gemakkelijk op in de lever en zorgt voor een verstoord levermetabolisme en voor insulineresistentie.
Overgewicht, suikerziekte en criminaliteit
Omdat de consument de voorkeur geeft aan vetarm vlees wordt het vet zoveel mogelijk verwijderd, vandaar dat voedingsfabrikanten met een overvloed aan dierlijk vet zitten. Dit goedkoop afval wordt in talrijke voedingsproducten verwerkt, samen met witte suiker. Met voedingsadditieven (E-nummers) kan men alles verdoezelen en aantrekkelijk maken. Hoe is het mogelijk dat dergelijke misdadige praktijken binnen een democratische rechtsstaat getolereerd worden? De overheid is zich nochtans bewust over de toenamen van obesitas bij jongeren en volwassenen alsook de toename van suikerziekte. Naast de suiker en vetrijke voedingsproducten is er snoep, gebak, frisdrank, slagroom en vooral chocolade. Zwarte chocolade is een voorbeeld van de gevreesde combinatie suiker en vet. Chocolade is vetrijk (40%) en door zijn bittere smaak voegt men tijdens de bereiding grote hoeveelheden suiker (33%) toe. Het is onbegrijpelijk dat men zwarte chocolade als gezond durft te promoten. De jeugdcriminaliteit neemt sterk toe en toch wijst men niet naar een van de grote boosdoeners: de witte suiker in de frisdranken, de combinatie vet en suiker in fastfood en voedingsproducten. Gelukkig zijn de drankautomaten uit de scholen gehaald, maar dit is slechts een verplaatsing van het probleem. Kinderen mogen nog altijd zelf hun frisdrank mee naar school brengen en dat doen ze ook.
Natuurlijk zoet is gezond
Er is geen bezwaar tegen natuurlijk zoet, integendeel, we hebben het nodig om onze hersenen en zenuwen gezond te houden en om spierkracht te ontwikkelen. Bananen en druiven zijn de zoetste vruchten, maar ook honing en siroop zijn rijk aan natuurlijk zoet. Siroop ontstaat door appelen en peren in te dikken. Rozijnen en gedroogd fruit zijn goede leveranciers van natuurlijke suikers. Voor gebruik 12 uren in bronwater weken zodat de vruchten zich weer met water vullen is het beste. Natuurlijke suiker komt vooral voor in combinatie met water. Verder vindt men natuurlijke suiker in melk en melkproducten in de vorm van lactose en verder in wortel- en knolgewassen, granen en peulvruchten in de vorm van zetmeel. Wij hebben 1 deel eiwit, 2 delen vet en 5 à 7 delen koolhydraat (natuurlijke suiker) nodig. Laten wij de witte suiker zoveel mogelijk verbannen en de voorkeur geven aan natuurlijke suiker met zijn heerlijke zoete smaak.