Onze huidige samenleving bevindt zich in een diepe en uitzichtloze crisis. De problemen stapelen zich op en zijn onoverzichtelijk terwijl de remedies die politici en wetenschappers bedenken slechts pleisters zijn op een houten been. De kern van het probleem is de totale commercialisering en de consequenties voor het milieu en de gezondheid die daarmee verbonden zijn. Alles wat u ziet, hoort of leest wordt gedragen door een gemaskeerde commerciële boodschap. De producenten bepalen het koopgedrag, de levensstijl en de manier van denken. Er is steeds minder ruimte voor vrijheid van denken. In dit digitaal tijdperk worden we op een onzichtbare, maar geraffineerde wijze bespioneerd en worden individuele behoeften, bepaalde voorkeuren voor producten of diensten, hoe we onze vrije tijd doorbrengen, de samenstelling van het gezin of onze financiële mogelijkheden in databanken opgeslagen. Potentiële klanten worden met commerciële boodschappen gebombardeerd of men brengt nieuwe producten of diensten op de markt. Een gezondheidsartikel in een onschuldig tijdschrift of in een krant wordt geflankeerd door een opvallende advertentie voor een of ander zogenaamd gezondheidsproduct.
Het valt ons op dat ontzettend veel consumenten in opstand komen tegen de voedingsindustrie. Hun kritische houding werpt resultaten af. Neem bijvoorbeeld de strijd tegen toegevoegde suikers. De laatste tien jaar is de wereld wakker geschud door het massaal gebruik van industriële suikers, tot 50 kg per persoon, per jaar. De voedingsfabrikanten hebben gemeend dat te kunnen oplossen door suiker geheel of gedeeltelijk te vervangen door zoetstoffen. De smaak van zoetstoffen is anders en minder begeerd, ze zijn niet altijd onschuldig en bovendien stelt men vast dat ze het risico op diabetes verhogen. Onze hersenen reageren alleen op de zoete smaak, maar ze kennen niet het onderscheid tussen suiker en zoetstoffen. Bij een zoete prikkel wordt de pancreas in werking gezet om door middel van insuline de bloedsuikerspiegel te normaliseren. Zoetstoffen ontregelen de bloedsuikerspiegel en verhogen daardoor het risico op diabetes. Dit zijn drie ernstige bezwaren tegen het gebruik van alle zoetstoffen.
De voedingsindustrie heeft nog weinig alternatieven aan te bieden en daarom heeft men een nieuwe strategie bedacht. Via de populaire media zoals kranten, tijdschriften, radio en tv worden er boodschappen op de consument overgedragen met als enig doel verwarring te zaaien. Zo kan men overal lezen dat natuurlijke suikers niet bestaan en dat er geen enkel verschil is tussen de suiker uit een appel of banaan en de industriële suiker die aan een voedingsproduct of frisdrank wordt toegevoegd. Wat een dwaasheid! Theoretisch klopt het min of meer omdat de suiker die men uit de suikerbiet of het suikerriet isoleert, niet van samenstelling verandert. Toch is er een essentieel verschil omdat de omstandigheden waarin de suiker zich bevindt totaal anders zijn. Een appel bevat 10% en een banaan 23% suikers, maar maken deel uit van een levend organisme en zijn omringd door water, vitaminen, mineralen, ruwe vezels en nog vele andere stoffen. Als ik een appel eet, eet ik veel meer dan suikers alleen. Een appel is een levendige structuur met een natuurlijke samenstelling en is niet vergelijkbaar met een voedingsproduct dat in de fabriek is samengesteld en waaraan geïsoleerde suikers zijn toegevoegd. Geïsoleerde suikers bevatten alleen suikers in een ver doorgevoerde verwerkte toestand. Natuurlijk kennen de wetenschappers, voedingsdeskundigen en voedingsproducenten het verschil tussen natuurlijke suikers en geïsoleerde suikers, maar uit financieel belang blijven ze deze vreselijke leugen in stand houden.
Zo wordt er gezegd en geschreven dat er geen verschil is tussen een glas vers geperst vruchtensap en het industriële vruchtensap dat uit concentraat is bereid en in flesjes of blikjes te koop wordt aangeboden. Het begrip ‘vers’ is bij voedingswetenschappers een niet gebruikelijk begrip. Dr. Marleen Finouls is wetenschapper en bestudeert met haar team allerlei onderzoeken en bepaalt wat waar en niet waar is. Zij publiceert wekelijks in een krant haar absolute waarheid. Zo beweert zij dat honing even gezond of ongezond is als gewone suiker. Het maakt volgens haar niet uit of u een lepeltje honing of witte suiker in uw kruidenthee doet. Waar gaan we met dergelijke onzin naar toe? Men hoeft geen wetenschapper te zijn om vast te stellen dat honing uitzonderlijke gezonde kwaliteiten bevat. Bijen zijn gevoelig voor milieuvervuiling en halen hun nectar alleen uit ongerepte bloemen en bloesems. In haar korte en intense leven levert één werkbij slechts 7 gram honing die zij met zoveel liefde heeft bereid.
In het tijdschrift EOS, maandblad over wetenschap, werd een kort artikel besproken van de Universiteit van Texas (VS) onder de rubriek ‘neurologie’ met als titel: ‘Nicotine is goed voor het brein’. Er staat te lezen dat nicotine de hersenen beschermt tegen veroudering en een rol speelt bij het voorkomen van de ziekte van Parkinson en Alzheimer. De auteur van het artikel (FvB) zegt: ‘Roken is gevaarlijk, maar ….’ en dat is nu precies een gevaarlijke zinsconstructie. Het gevaar wordt met één pennentrek gerelativeerd. Natuurlijk hebben rokers minder kans om aan de ouderdomsziekten Parkinson of Alzheimer te overlijden want ze gaan vroeger dood. Een ernstig onderzoek toont aan dat nicotine bij het roken van een pakje per dag op een jaar tijd kan leiden tot 150 mutaties in elke longcel.
Het is te begrijpen dat de consument met dergelijke schaamteloze onzin in de war geraakt en niet meer weet wat kan en niet kan. Als de voedingsindustrie wetenschappers voor hun kar spant, wijst dit erop dat de kritische houding van de consument wel degelijk invloed heeft. Alleen de consument kan voor verandering zorgen. Als men morgen de flessen cola, de lightproducten en al wat zoetstoffen en voedingsadditieven bevat in de rekken laat staan, worden ze niet meer geproduceerd. De consument moet zich bewust worden van zijn enorme mogelijkheden. In deze veranderende wereld brengen wij onze boodschap: eet zoveel mogelijk verse voedingsmiddelen en beperk het gebruik van voedingsproducten. Geef het goede voorbeeld want alleen dan komt uw boodschap geloofwaardig over.