Een jaar geleden brak de coronacrisis uit in Bergamo, in Noord Italië en verspreidde zich snel via de ski-gebieden over heel Europa. Nu een jaar later leven we nog steeds tussen hoop en wanhoop met een beetje perspectief naar de zomer toe. De samenleving is totaal ontwricht en de noodzakelijke coronamaatregels met de daarbij behorende handhaving geeft ons het gevoel dat we in een politiestaat leven. Soms zijn de maatregelen verwarrend of spreken ze elkaar tegen. Het wordt steeds moeilijker om ze vol te houden. Het coronaparadox is overal aanwezig. Nieuwe mutaties wakkeren de onzekerheid aan en het uitblijven van voldoende vaccines bemoeilijkt de uitvoering. We kijken in deze extra bijdrage terug op een beroerd jaar en richten onze hoop op een zomer met meer vrijheid en minder corona.
DE GROOTSTE GEZONDHEIDSCRISIS
Sinds een jaar leven we in de grootste gezondheidscrisis sinds de Tweede Wereldoorlog. De opgelegde regels zijn vervelend, laten diepe sporen na en zijn belastend voor het psychische en emotionele leven, zowel bij jongen als volwassenen. Bovendien is het sociaal en economisch weefsel ernstig aangetast. Meer dan 20.000 coronapatiënten zijn in België overleden en ruim 770.000 zijn besmet geraakt. In Nederland liggende cijfers in dezelfde grootte in verhouding met het aantal inwoners. Alleen de Spaanse griep in 1918 was erger. Toch zijn al deze inspanningen zinvol om de coronacrisis beheersbaar te houden, want hierdoor is 93% van de bevolking niet besmet geraakt. Alle hoop is nu gericht op de vaccinatiestrategie die langzaam op gang komt wegens de onregelmatige leveringen van vaccins. Vaccinatie is geen gelief onderwerp in de natuurlijke gezondheidszorg omdat het versterken van de immuniteit zinvoller is. We verkeren echter in een levensbedreigende crisis die de grenzen van de natuurlijke gezondheidszorg ver overstijgt. Het is een onmogelijke opdracht om de hele bevolking op korte tijd te overtuigen om hun immuniteit via gezonde voeding, stressbeheersing, positieve instelling en beweging te versterken. Een maandenlange lockdown is een mogelijk alternatief, maar ook daar zijn grote nadelen aan verbonden. Het is logisch dat de overheid voor een korte en doelgerichte vaccinatiestrategie kiest .Binnen de natuurlijke gezondheidszorg kunnen we cliënten individueel begeleiden en adviezen aanbieden met respect voor ieder zijn mening of standpunt. We staan hier voor een uitzonderlijke dilemma en toch weten we dat het algemene belang het individuele overheerst. In iedere lidstaat van de EU geldt de wet dat niemand een gevaar mag zijn voor de volksgezondheid. Er zijn artsen die zich nonchalant uitlaten over de zin en de onzin van vaccinaties en komen in aanvaring met het gerecht. Vaccinatie is zeker niet het ideale middel, maar het zorgt voor een rustpauze waardoor het leven zich kan normaliseren en dat heeft een positieve invloed op de gemoedstoestand. Iedereen heeft daar na een jaar grote behoefte aan. Het lijkt zo alsof we tegen de zomer weer terug in het normale leven terecht komen.
VRIJE VACCINATIE
De overheid heeft gekozen voor vrije vaccinatie zodat iedereen zelf kan beslissen. Aanvankelijk gingen virologen er vanuit dat als 60% van de bevolking zich laat vaccineren en een groepsimmuniteit ontstaat zodat het virus te weinig ruimte heeft om zich ongelimiteerd te blijven vermenigvuldigen. Dat wordt nu bijgesteld op 80% en sommige virologen spreken van 90%. Terwijl veel mensen snakken om zo snel mogelijk gevaccineerd te worden, staan anderen er huiverachtig tegenover. Volgens hen zijn de vaccins te snel ontwikkeld en weet men nog niets over de bijwerkingen op langere termijn. Ieder medicijn houdt risico’s in. Vaccineren is al langer een punt van discussie, maar om deze wereldwijde gezondheidscrisis op korte termijn onder controle te brengen en om ons weer enig perspectief te bieden op een normaal leven, is er geen andere keuze. Laten we van de veronderstelling uitgaan dat 80% van de bevolking zich op vrijwillige basis laat vaccineren, wat gebeurt er dan met de 20% niet gevaccineerde mensen. In de EU is men bezig met het ontwikkelen van een ‘certificaat’ zegt maar een pasje om aan te tonen dat men gevaccineerd is. Wie dat pasje niet heeft kan men bijvoorbeeld de toegang weigeren om op een vliegtuig te stappen, deel te nemen aan evenement, naar de bioscoop te gaan, een museum te bezoeken enz. Men legt zich vrijwillig beperkingen op. Daarnaast lopen ze het risico elkaar te besmetten en houden ze de verspreiding van het virus in stand. Omdat niemand weet hoelang het vaccin bescherming biedt, is het niet uit te sluiten dat door het gedrag van enkelingen vroeg of laat de pandemie weer in alle hevigheid losbarst en dat alle geleverde moeite voor niets is geweest. Zich niet laten fascineren houdt een grote verantwoordelijkheid in en daar is men zich blijkbaar niet altijd van bewust.
SOCIALE DIMENSIE
Vaccinatie heeft ook een sociale dimensie, zich niet laten vaccineren wordt terecht in sommige middens als een asociaal gedrag omschreven. Men houdt het virus bewust in stand waardoor er een potentieel gevaar is voor anderen. Men laat zich niet alleen voor zichzelf vaccineren, maar ook om anderen te beschermen. Wie bewust kiest om zich niet te laten vaccineren, draagt de bijhorende consequenties zoals mogelijke uitsluitingen. Het is voor sommigen blijkbaar moeilijk om een beslissing te nemen. Een kritische houding is nodig. Het coronabeleid is dwingend, eenzijdig en er is een gebrek aan een open debat. Men geeft toe dat de psychologische benadering beter kan. Virologen, infectiologen, vaccinologen en andere medische specialisten nemen beslissingen op basis van internationale studies en ervaringen. Ze doen dit uit bezorgdheid want een infectie bedwingen is geen eenvoudige opdracht. Tijdens de Spaans griep zijn veel gezinnen gehalveerd en stierven de mensen een vreselijke dood. Door de moderne medische ontwikkelingen en hygiënische maatregelen kan het niet meer zover komen. Politici en gezagdragers proberen de adviezen wat af te zwakken en realistisch te houden, maar het blijft een zware opdracht om in deze crisis goede beslissingen te nemen. Het menselijk gedrag is bepalend voor de verspreiding van de besmettingen. De stijging van de besmettingscijfers en de opnames in het ziekenhuis of op de IC is bijna altijd een gevolg van onverantwoord gedrag. Dat het beleid fouten maakt is onvermijdelijk, maar dat mensen betogen tegen de coronamaatregelen is onbegrijpelijk. Zij weten blijkbaar niet wat een infectie is en hoe snel een virus zich verspreidt. De ernst van deze crisis wordt nog te vaak onderschat. Het is nog erger als mensen zich door complottheorieën laten misleiden. Volgens psychologen lijden deze mensen aan ontkenningsgedrag.
IMMUNITEIT
Mensen met een sterke immuniteit geraken niet besmet en als ze toch besmet geraken, genezen ze spontaan. De darm is de centrale plaats van de immuniteit en een gezonde voeding is doorslaggevend. Dagelijks komen medische specialisten op tv de ernst van de situatie bespreken. Niemand heeft het over gezonde voeding, voldoende beweging, een positieve instelling enz. De geneeskunde is zodanig gespecialiseerd dat er geen verband meer wordt gelegd tussen de ‘zieke’ en de ‘ziekte’, noch tussen de mens en zijn ziekmakende omgeving, het vervuilde milieu. De eigen inbreng in een genezingsproces is onbestaande geworden en dat is jammer. Anderzijds moeten we toegeven dat gezondheidsadviezen gericht op de eigen inzet door een groot deel van de bevolking niet geaccepteerd worden. Men verwacht alles van de arts en de medicijnen want de eigen inbreng kost hen te veel moeite. Het is eigen aan een virus dat het zich muteert zodat er nieuwe varianten ontstaan die vaak erger zijn. De huidige vaccins zouden min of meer bestand zijn tegen de nieuwe varianten, maar wat als er morgen een gevaarlijke variant ontstaat. Vaccinologen zeggen dat ze het vaccin kunnen aanpassen, maar dat betekent dat er opnieuw moet gevaccineerd worden en dat is weer een vreselijke opdracht waardoor nog meer verzet ontstaat. We zitten in een bijzonder moeilijke situatie en we beseffen niet wat er nog boven ons hoofd hangt. Daarom is het nodig dat er een andere aanpak komt na. Vanuit de natuurlijke gezondheidszorg sporen we iedereen aan om hun gezondheid beter te verzorgen en dat kan door minder vlees te eten, minder koffie en alcohol te drinken, door meer fruit en groenten te eten, door stressbestendig te worden en door te werken aan een positieve instelling.
IEDEREEN IS KWAAD EN OPSTANDIG
Jongeren klagen en beweren dat ze behoefte hebben aan vrijheid, ruimte, beweeglijkheid en sociale contacten. Het is te begrijpen dat ze in opstand komen, kritiek uiten op de overheid en het op het beleid en uit wanhoop bewust de regels aan hun laars lappen. Al bij de eerste lockdown hebben psychologen en psychiaters erop gewezen dat de gevolgen voor het psychisch welzijn erger zijn dan die van het virus. Een jaar later wordt dat met cijfers en feiten bevestigd. De psychische weerstand van jongeren neemt de laatste decennia af, o.a. door een verhoogde maatschappelijke druk, digitalisering en het vervuilde milieu. Niemand draagt individueel schuld aan deze situatie, maar er is wel een collectief verantwoordelijkheidsgevoel. Dat betekent dat wij allemaal, ook de jongeren zich moeten inzetten voor een betere gezondheid en een schoon milieu. Ouderen klagen dat ze nog weinig jaren voor de boeg hebben en dat hun levensavond nu verpest wordt door dit virus. Iedereen is kwaad en opstandig en zit op zijn tandvlees en toch kunnen we alleen kwaad zijn op het virus en op het onverantwoord gedrag van sommige burgers. Politici en deskundigen geven toe dat ze deze crisis niet goed hebben aangepakt wegens de vele onbekende factoren. We twijfelen niet aan de goede intenties. Dit virus is een reactie op een levenswijze waarin er nauwelijks rekening wordt gehouden met ecologische principes. Is dit virus geen poging om fouten te herstellen en weer evenwicht en herstel te brengen?
MILIEU
Om de relatie tussen mens en milieu goed te begrijpen, maken we een vergelijking met een vis in een aquarium. Het leven en de gezondheid van de vis is afhankelijk van de kwaliteit van het water, dus van zijn milieu. Onze gezondheid hangt af van de kwaliteit van het milieu waarin we leven. Geen wonder dat corona zich zo snel heeft verspreid. Dat het klimaat verandert, ondervinden we allemaal. Onderzoekers gaan er vanuit dat de klimaatverandering de grootste oorzaak wordt van ziektes en aandoeningen in de nabije toekomst. Het virus houdt gelukkig niet van warmte waardoor er in de zomer minder besmettingen zijn. De winter zal nog lang een periode zijn met een verhoogd risico. We hebben geen andere keuze dan het coronavirus te bestrijden door onze eigen immuniteit te versterken en door ons in te zetten voor een beter milieu. Laten we lessen trekken uit dit eerste coronajaar en beseffen dat protesteren, betogen en boosheid tegenover de overheid en de medische specialisten geen zin heeft. Laat u niet misleiden door de boeiende, maar ongegronde verhalen van de complotdenkers. We zien een duidelijk kantelmoment, steeds meer mensen hechten belang aan gezonde voeding en levenswijze en nemen ondanks alles een positieve houding aan nu we beseffen dat we zelf een concrete bijdrage kunnen leveren om het coronavirus onder controle te krijgen. Dit is een efficiënte en hoopvolle oplossing.