Australische onderzoekers zijn van mening dat het niet veel uitmaakt of kippen buiten vrij rondscharrelen of met zijn duizenden opgesloten zitten in legbatterijen. De professoren kwamen tot de vaststelling dat in beide gevallen het niveau van corticosterone, een hormoon dat geproduceerd wordt bij stress en angst, even hoog lag. We kunnen twijfelen aan de objectiviteit van dit onderzoek omdat we niet weten wie de opdrachtgever is. Het maakt veel uit of dit onderzoek werd uitgevoerd als argument om de kwellende legkipbatterijen te relativeren of door een dierenrechtenorganisatie die deze brutaliteit aan de kaak stelt. In ieder geval is de conclusie, die men meteen trekt, voorbarig en onwetenschappelijk. Er zijn verschillende soorten stress en stresstoestanden die niet meteen met elkaar kunnen worden vergeleken. De natuurlijke stress bij scharrelkippen is helemaal niet gevaarlijk. Stress is een levensreddend mechanisme dat nodig is om zich tegen de gevaren van buitenaf te beschermen.
De onderzoekers wekken zelfs de indruk dat scharrelkippen bloot gesteld zijn aan stress die kippen uit de legbatterij niet kennen. Een van de onderzoekers zegt: ‘Ze hebben buiten geen bescherming en zijn daarom voortdurend bang om belaagd te worden door een vijand. Je kunt dat ook zien: als er een schaduw over hen heentrekt, is dat vaak al genoeg om ze in paniek te brengen.’ Hoe durft Prof. Dr. Jeff Downing van de universiteit van Sydney dergelijke conclusies te trekken en daarmee toe te geven niets over stress af te weten. Vermoedelijk wil hij hiermee verwarring in de wereld van de consument sturen om deze aan te zetten eieren te kopen van kippen uit de legbatterijen. Hiermee proberen deze onderzoekers het al jarenlange protest van dierenactivisten te ontzenuwen.
Ieder levend wezen is verbonden aan een omgeving en staat onder invloed van omgevingsfactoren. De natuur heeft daarom een mechanisme ontwikkeld, dat stressmechanisme wordt genoemd, om zich hiertegen te beschermen. Een kip hoort tot de hoenderachtige vogels die tot de granivoren of graaneters worden gerekend. Graan is het zaad van grassen die op de vlakte groeien. Wilde kippen zijn daardoor voor hun voedsel aangewezen op de open vlakte wat uiteraard een gevaarlijk gebied is. Daarom bezitten zij een krop waarin de snel verzamelde graankorrels onverteerd worden opgeslagen om weer veilig de vlakte kunnen verlaten. De vertering vindt achteraf in veilige gebieden plaats via de spier – en kliermaag.
Hoewel de scharrelkip veilig in het hok of in de directe omgeving het voedsel vindt en niet meer de open vlakte hoeft in te vliegen, blijft de bedreiging van buitenaf bestaan. Zonder natuurlijke stress is geen leven mogelijk. Als er een schaduw over hun neerstrijkt, zoals Jeff Downing aangeeft, wordt meteen het stressmechanisme ingeschakeld en stijgt het niveau van de corticosterone, maar wat de onderzoeker er niet aan toevoegt is dat dit niveau vrij snel weer daalt zodra de schaduw is verdwenen. Er zijn meerdere stressoren die tot het leven van de scharrelkip horen, maar de kip weet zijn stress te beheersen en heeft daar verder geen last van. Een kip heeft veel van zijn beweeglijkheid en vooral van zijn vliegvaardigheden verloren, maar is voldoende in staat zich tegen de dagelijkse stress, die nu eenmaal bij een kippenleven horen, te verdedigen.
Kippen in een legbatterij leven in een onnatuurlijke omgeving, zitten letterlijk gevangen in enge metaaldraden kooien waar iedere vorm van vrijheid onbestaand is. Hun leven is beperkt tot eten van voorgeschoteld voer, het deponeren van de ontlasting en het leggen van het dagelijkse ei. Voldoet ze daar niet meer aan, wordt ze afgemaakt omdat ze onproductief is. Deze kippen verliezen hun wezenlijk bestaan en leven voortdurend onder stress. Ze zijn zodanig agressief dat ze hun soortgenoten proberen aan te vallen. Als oplossing wordt de snavel ingekort. Deze kippen leven in chronische stress en hebben niet de gelegenheid om zich te herstellen van de gevolgen van stress. Muziek of licht wordt ingeschakeld om dit helse bestaan dragelijk te maken. Het is onbegrijpelijk dat in de 21ste eeuw dergelijke barbaarse praktijken zijn toegestaan.
Onderzoek, onder de leiding van de bekende Duitse onderzoeker Prof. Dr. Popp, heeft aangetoond dat eitjes van scharrelkippen gezonder zijn omdat ze rijk zijn aan biofotonen of lichteenheden. De eitjes van kippen uit legbatterijen waren echter van lage kwaliteit en er waren nog nauwelijks biofotonen in terug te vinden. De conclusie van de onderzoekers was: gelukkige kippen leggen gezonde eitjes.
Scharrelkippen en kippen uit de legbatterij mogen dan nog een even hoog niveau hebben van het stresshormoon, het gaat hier om een andere vorm van stress en vooral om het verschil in het beleven van de stress. Een kip heeft niet alleen een stressmechanisme maar ook een ontspanningsmechanisme. De scharrelkip wordt af en toe in staat van paraatheid gebracht bij een of andere reëel of schijngevaar, maar leeft op andere momenten gelukkig en ontspannen. De kip in de legbatterij leeft constant onder stress en kent nooit een moment van diepe rust of ontspanning. Het gevoel met duizenden in zo’n kleine ruimte opgesloten te zitten, is voor het korte leven van de kip een foltering. Om dit te beseffen hoeft men geen professor te zijn, geen onderzoeker, niet verbonden te zijn aan een of andere universiteit. Ieder mens met gezond verstand beseft dit.